άσμα ι
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αίματα
με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες
με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στη
νοτιά
των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα
Ρόδο μου Αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πέλαγου
με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες
και μου ρίξανε
Αμαρτία μου να 'χα
κι εγώ
μιάν αγάπη
Μακρινή Μητέρα
Ρόδο μου Αμάραντο
Το Ιούλιο κάποτε
μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της
μες στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια
στιγμή να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα
Ρόδο μου Αμάραντο
Κι από τότε γύρισαν
καταπάνω μου
Των αιώνων όργητες
ξεφωνίζοντας
"Οπου σ' είδε, το αίμα
να ζει
και στην πέτρα"
Μακρινή Μητέρα
Ρόδο μου Αμάραντο
Της πατρίδας μου πάλι
ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα
και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα
με φως
ξεπληρώνω
Μακρινή Μητέρα
Ρόδο μου Αμάραντο

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

may the force be with you
& remember "A verbis ad verbera"
Copyright © Demetrios the Traveler