Next Target Entropy the Revelation: Ayrton Senna da Silva 1960 - 1994 ο "υπερτατος" οδηγος

Ayrton Senna

Ο Άιρτον Σένα (Ayrton Senna da Silva, 21 Μαρτίου 1960 - 1 Μαΐου 1994) ήταν Βραζιλιάνος οδηγός Φόρμουλα 1 που αναδείχθηκε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής.

Πρώτα χρόνια
O Άιρτον Σένα Ντα Σίλβα όπως είναι το πλήρες όνομα του γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1960 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Συνήθως οι συμπατριώτες του επιλέγουν το ποδόσφαιρο αυτός επέλεξε το δεύτερο αγαπημένο άθλημα, τη Φόρμουλα 1. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους μηχανοκίνητους αγώνες. Ο πατέρας του τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε σε τοπικούς αγώνες καρτ μετά από τρία χρόνια καθώς ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει νωρίτερα, αν και στον αγώνα έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι από αυτόν οδηγοί ο Σένα κέρδισε και μαζί και τις εντυπώσεις. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής εκεί εντυπωσίασε καθώς κέρδισε στους αγώνες. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ όμως εκεί κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δυο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία, έτσι το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Αγγλία. Εκεί πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600 το οποίο και κέρδισε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva δηλαδή το μητρικό του καθώς ήταν πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία. Το 1982 κέρδισε και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή Formula Ford 2000. Την επόμενη χρόνια έκανε ένα ακόμη βήμα παραπάνω. Πιο συγκεκριμένα μεταπήδησε στην Formula 3 με την ομάδα της West Surrey Racing εκεί ως βασικότερο αντίπαλο είχε τον Άγγλο Martin Brundle. Τελικά ο Σένα κέρδισε 9 αγώνες και τον τελευταίο στο Macau και έτσι κατέκτησε τον τίτλο. Αυτή του η επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Φόρμουλα 1 να τον κοιτάξουν Williams, McLaren, Brabham και Toleman είναι οι διεκδικητές. Τελικά κατέληξε στην πιο αδύναμη από όλες δηλαδή στην Toleman.
Φόρμουλα 1
Toleman
Η ομάδα της Toleman είναι πολύ αδύναμη. Παρόλα αυτά ο Σένα κάνει ότι μπορεί. Τον πρώτο του βαθμό θα καταφέρει να τον πάρει στις 7 Απριλίου 1984 στο Grand Prix της Νότιας Αφρικής. Όμως η μεγάλη επιτυχία ήρθε την ιδία χρόνια στο grand prix του Μονακό. Στις κατατακτήριες κατέλαβε την 13η θέση αν και η θέση αυτή δεν ήταν πολύ ευνοϊκή κατά την διάρκεια του αγώνα έπιασε καταιγίδα και ενώ ήταν αρκετά πίσω ξαφνικά άρχισε να ανεβάζει ρυθμό. Πολλοί οδηγοί άρχισαν να εγκαταλείπουν την προσπάθεια τους για να τερματίσουν εκείνος όμως συνέχισε στον ίδιο ρυθμό που κινούταν και όταν ήταν στεγνό το οδόστρωμα. Ο αγώνας τελικά τελείωσε νωρίτερα λόγο βροχόπτωσης και το τέλος βρήκε τον 24χρονο τότε Σένα στην δεύτερη θέση. Θα μπορούσε να είχε καταλάβει ακόμα και την πρώτη αν δεν σταματούσαν τον αγώνα οι αγωνοδίκες. Παρόλα αυτά η αξία του έγινε ξακουστή. Εκείνη την ημέρα πήρε και την φήμη που τον ακλούθησε μέχρι τον θάνατο του δηλαδή ότι είναι ανίκητος σε βρεγμένο οδόστρωμα.
Lotus
Οι εκπληκτικές εμφανίσεις του (9ος στο πρωτάθλημα) έκαναν κάποιες ομάδες να κινηθούν κρυφά για τον αποκτήσουν. Μια από αυτές ήταν και Lotus η όποια τον απέκτησε την αμέσως επομένη χρόνια (αν και είχε συμβόλαιο για τρία χρόνια με την Toleman). Με την Lotus πήρε την πρώτη του νίκη στην Πορτογαλία αλλά και την πρώτη του pole positions μπροστά στους συμπατριώτες τους στην Βραζιλία όμως δεν κατάφερε να τερματίσει λόγο τεχνικού προβλήματος. Το 1985 και 1986 τερμάτισε 4ος ενώ το 1987 3ος . Συνολικά μέχρι το 1987 είχε πετύχει μόνο 6 νίκες στην Φόρμουλα 1 όμως η 3η θέση τον έφεραν στην μετέπειτα πρωταθλήτρια McLaren-Honda.
McLaren
Στην McLaren-Honda ο Σένα συνάντησε τον δυο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Αλέν Προστ (Alain Prost). Ο Σένα έδειξε ότι δεν θα συμβιβαζόταν με το να είναι δεύτερος οδηγός και από την πρώτη του χρονιά στην McLaren έκανε 13 pole positions, 8 νίκες και κατέκτησε το Πρωτάθλημα. Έτσι δημιουργήθηκε ένταση και τριβή ανάμεσα στους δυο οδηγούς. Το 1989 Προστ και Σένα, αν και στην ίδια ομάδα, ανταγωνίζονταν έντονα για το Πρωτάθλημα. Τελικά το κέρδισε ο Προστ, αφού ο Σένα ακυρώθηκε στη Suzuka. Το 1990 ο Προστ αλλάζει στρατόπεδο, πηγαίνοντας στην Scuderia Ferrari, που τότε δεν διεκδικούσε τίτλο με αξιώσεις, και team mate του Σένα πλέων είναι ο Αυστριακός Γκέραρντ Μπέργκερ (Gerhard Berger). Έτσι το 1990 και 1991 ο Σένα κερδίζει και πάλι το πρωτάθλημα.
Την επόμενη χρονιά όμως τα πράγματα άλλαξαν στην Φόρμουλα 1, καθώς η Williams ανέβηκε πολύ και πήρε και τον Προστ, ενώ η Honda αποχώρησε και η McLaren, χωρίς πια τους κινητήρες της Honda, έχασε την μεγάλη λάμψη που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Το 1992 η Williams θέλησε να ενώσει ξανά τον Σένα με τον Προστ στην ίδια ομάδα, όμως ο Γάλος άσκησε βέτο στην απόκτηση του Σένα. Έτσι ο Σένα το 1992 τερμάτισε 4ος. Το 1993 όμως ο Σένα κατάφερε με μια μη ανταγωνιστική ομάδα να τερματίσει 2ος πίσω από τον Προστ και μπροστά από τον ανερχόμενο τότε Μίκαελ Σουμάχερ, που οδηγούσε για την Μπενετόν.
Η τελευταία χρονιά
Το 1994 ο Προστ σταματά την καριέρα του σαν οδηγός. 'Έτσι ότι δεν έγινε 2 χρονιά νωρίτερα, έγινε τότε και η Williams απέκτησε τον Σένα. Όλοι στην αρχή της χρονιάς μιλούσαν για άνετη επικράτηση της Williams όμως τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι καθώς αν και είχε τρεις pole positions στους τρεις πρώτους αγώνες δεν είχε νίκη, ούτε καν τερμάτισε.
Το ατύχημα
Στις 1 Μαΐου 1994 θα γινόταν το Grand prix του Σαν Μαρίνο στην πίστα της Ίμολα. Τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν συμβεί δυο σοβαρά ατυχήματα: το πρώτο την Παρασκευή με τον νεαρό τότε Ρούμπενς Μπαρικέλο (R.Barrichello) ο όποιος και τραυματίστηκε σοβαρά. Την επόμενη ημέρα ο Ρόλαντ Ράτζενμπεργκερ (Roland Ratzenberger) (Αυστριακός οδηγός της Βρετανικής MTV Simtek Ford στην πρώτη του χρονιά στην Φόρμουλα, 34 ετών τότε) δεν είχε την τύχη του Μπαριτσέλο και άφησε την τελευταία του πνοή στην πίστα καθώς έπειτα από σφοδρή σύγκρουση (περίπου 350 Km/h) τραυματίστηκε σοβαρά στον αυχένα. Παρόλα αυτά όμως ο αγώνας θα γινόταν κανονικά.
Στην πρώτη θέση της εκκίνησης για τρίτη συνεχόμενη φορά εκείνη την χρονιά ήταν ο Σένα. Στον έβδομο γύρο, στη στροφή Tamburello, ο Σένα μπήκε με 310 km/h αντί με 220km/h που έπρεπε. Για ακαθόριστους λόγους έχασε τον έλεγχο και συγκρούστηκε στον τοίχο. Δύο ώρες αργότερα ο Σένα έφυγε από την ζωή. Μέχρι σήμερα ακούστηκαν πολλά σενάρια για το πώς έγινε το ατύχημα, όμως κανένα δεν μπόρεσε να αποδειχτεί. Μετά τον θάνατό του η ομάδα του (Williams) δικάστηκε για το αδικαιολόγητο σπάσιμο του τιμονιού της FW14B. Μετά από μερικά χρόνια αθωώθηκε.